سلام....
یه فرایندی تو زندگی من وجود داره به اسم آدم های مقطعی. براتون مثال میزنم، من سال اول دبیرستان کنگ فو رو شروع کردم و دو سالی ادامه دادم با بچه های باشگاه دوست شدم، بسیار صمیمی شدیم، رفت و آمد ها به بیرون از باشگاه کشیده شد و همه چی خوب بود تا اینکه تصمیم گرفتم دیگه بخاطر کنکور باشگاه نرم و حس کردم دیگه ارتباطم با اون آدم ها رو دوست ندارم و باهاشون قطع ارتباط کردم. خب اینکه بعد تموم شدن وجه اشتراکم با آدم ها نمیتونم ارتباط و دوستیم ادامه بدم فرایند خوبی نیست واقعا. ولی نتونستم خودم مجبور کنم پای ارتباطم بمونم . بخاطر همین اتفاق من تو زندگیم دوست های صمیمی خیلی کمی دارم که ارتباطم باهاشون طولانی شده در حد سه نفر و همیشه فکر میکردم آنقدر با آدم های دوران کارشناسی صمیمی هستم که بعد کارشناسی ارتباطم باهاشون حفظ کنم ولی متاسفانه جدیدا حس میکنم دیگه این ارتباط دوست ندارم و باید قطع ارتباط کنم باهاشون. حقیقت ترسناکی برام هست ولی چاره ی دیگه ای ندارم و میخوام بگم بهتون اگه بلدید ارتباط خودتون با آدم ها به صورت طولانی و چند ساله حفظ کنید خوش به حالتون!